ابرار و فُجّار در کلام الهی

بسم الله الرحمن الرحیم 

( تفسیر آیات 13 و 14 سوره ی مبارکه ی انفطار )

ابرار جمع ِ بَرّ : نیکوکاران

فُجّار جمع فاجر : بدکاران

* در کلام عرب به بیابان می گویند بَرّ : بخاطر وسعتش!

به نیکوکار هم میگویند بَرّ : بخاطر وسعت کارش !

* و نیز در کلام عرب به گناه ، فجور میگویند چون در سیستم معنوی تخریب و انفجار ایجاد می کند ...

گناه بخاطر بهم ریختن نظم انسانی و "أحسن تقویم" بودنش فجور گفته شده

 (فاجر هم کسی است که پرده ی عفت و تقوا و شأن خدا و پیامبر را دریده است) .

* جهنم یا بهشت  >>>  ظهور صورت باطنی اعمال و صفات انسانی  +  محل انواع انفجارات آتش و زقّوم و عذاب های جسمی و روحی است که در حقیقت همان گناهان و رذایل انسان فاجر است که یکی پس از دیگری منفجر می شود .

* هر عذابی که در هر مرحله به او وارد می کنند گویی در تمام وجودش انفجاری صورت گرفته است .

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

ر.ک : تفسیر نسیم حیات (استاد بهرام پور)